نامیرا
پنجشنبه, ۳۰ مهر ۱۳۹۴، ۰۷:۵۷ ق.ظ
عشقی است نامیرا....
عشقی که فرزند 6 ساله ام را آنقدر به وجد می آورد که میگوید: مامان من تو دلم صد نفر هست...
در جواب تنها ماندن امام حسن (ع) و کم یار بودن امام حسین (ع).
حالا به خیال بعضی ها میشود نور خدا را با فوت خاموش کرد....
و ما را ترسی از مرگ در این راه نیست که افتخار است...
و دلم میخواهد زیر هر پیامکم بنویسم التماس دعای شهادت...
"نامیرا" کمی سنگین باید باشد. اما گاها ترجمه ای مادرانه در کنارش دارم.... و شده است همدم لحظه های با هم بودنمان.
۹۴/۰۷/۳۰