چقدر اهمیت دادند؟

دلنوشته های من! - چقدر اهمیت دادند؟بی زحمت این فیلم دو دقیقه ای رو نگاه کنید!

http://www.aparat.com/v/y631k

لیموشیرین

دلنوشته های من! - لیموشیرینسیزده امسال خیلی شیرین بود اولهاش. یعنی حتی تا ساعت ده و نیم شب که رسیدیم منزل یکی از دوستان هنوز شیرین بود. بعدش ... خوب لیموشیرین آخر کار تلخ می شود. زهر دارد...

 

من فقط میخواهم بگویم اگر کسی حق حیات تو را به رسمیت نشناسد؛ اگر کسی نفس کشیدن تو برایش سم باشد هر کار که بکنی نمی توانی حسن نیتت را به او ثابت کنی.

و البته کسی که سر دین با تو مشکل دارد و رابطه اش با توسرداست یا حتیخصومتدارد؛ مشکل از اوست.

اوست که مدام حقوق بشر حقوق بشر میکند؛ آزادی آزادی میکند اما خودش و منشش هیچ ربطی به اینها ندارد!!! یعنی اینها سلاح های اوست. در حقیقت چماق اوست.

حالا کسی که با تو سرد است یا خصومت دارد؛ آقا جان! باید برود خودش را اصلاح کند. تو اگر قبول داری که دینت بر حق است، انقلابت بر حق است سر خون هائی که رفته است بمان!

خصومت شیطان با خدا تمام نمی شود. نه بامذاکره!نه باتسلیم!!!

این یک جنگ همیشگی است. نماد حکومت دینی و الهی کاملا مشخص است که کیست! و نماد شیطان هم.

فلیکتب

دلنوشته های من! - فلیکتبآیه 282 سوره بقره درباره قرضه. تاکید اکید شده که قرض که میگیرین بنویسین.

یه بنده خدائی نیاز داشت ما واسطه شدیم. بعد گفت اصلا هییییییییچ احدالناسی بو نبره.

 

خب آدمه دیگه... آهه و دم !

خدای نکرده اتفاقی بیفته ... ما باید پول رو به صاحبش برگردونیم. و الا کی باور میکنه فلانی با واسطه ما پول قرض گرفته؟

 

بگین آقا ... بگین. بنویسین. چه اشکالی داره؟ یه جا مکتوب کنین. دستور خداست... لام که بر سر یکتب اومده برای تاکیده.

نامه ای سرگشاده به فرزندم (پست ثابت)

دلنوشته های من! - نامه ای سرگشاده به فرزندم (پست ثابت)1. آن هنگام که غرق در لذت هائی، از یاد نبر هستند کسانی که به عادی ترین نعمت های تو محتاجند.پس آنگاه که نگاهت در پی نعمت دیگران است نعمت های بزرگ و کوچک زندگیت را بشمار.

 

2. برای هر کاری باید زمانش را بوجود آوری نه آنکه منتظر زمان مناسب بمانی؛ چه هیچ گاه زمان مناسبی که همه شرایط بر وفق مراد باشد پیش نخواهد آمد. که رمز موفقیت همین است و بس.

 

3. هر وقت برنامه ای ریختی منتظر شنبه هفته آینده نمان! یا اول ماه بعد؛ و حتی اول فروردین. از همان وقت عملی کن. و به خودت بگو فقط دارم تمرین میکنم تا برای آغاز برنامه (در همان زمان های مذکور) آمادگی لازم را کسب کنم.

بهار

دلنوشته های من! - بهارهمیشه موسیقی بهار بهار ناصر عبداللهی رو خیلی دوست داشتم. با اینکه رابطه من با موسیقی دقیقا رابطه کارد با پنیره؛ اما خب این رو خیلی دوست دارم.( و البته بعضی موسیقیای دیگه رو )

یکی دو روز مونده به عید، همین موسیقی پخش شد از تلوزیون. حس همیشگی من نوستالژی بودنش بود برام و یاد خاطرات گذشته.

اما امسال برای اولین بار یه حس دیگه رو تجربه کردم. یک آن به تصویر تلوزیون خیره شدم. یه پیرزن روستائی رو نشون داد که نشسته بود. من از چشماش انتظار خوندم.

و یه پیرمرد روستائی که چشم دوخته بود... و من از چشماش انتظار خوندم.

پقی زدم زیر گریه.

باورم نمی شد. همیشه این موسیقی برای من یه دلتنگی خاص داشت ولی هیچ وقت نفهمیده بودمش. هیچ وقت از حد خاطرات خوب کودکی برام قدمی بالا پائین نشد.

اما یه آن دلم گرفت.

 

 

یک سال دیگه گذشت. و بهار ما نیومد.

یک سال پیرتر شدیم و از سپاه مَهــدی (عج) دورتر.

و با اون قسمت "باهاش شکست دلامون" واقعا رفتم یه جای دیگه و برگشتم.

دلم حس اون موقع رو میخواد.

 

خواستم پیامک تبریک نوروزیم رو مثل هر سال با همین مضمون بفرستم. انتظار.

اما تنها جمله ای که به ذهنم رسید (میون همه این دلمشغولی های آخر سال که تا بعد از سال تحویل و تا خود اذان صبح ادامه داشت) این بود:

برای رسیدن بهار خانه تکانی میکنیم.

آیا برای آمدن ربیع جانها دل تکانی میکنیم؟

خب حس کردم شاید خیلی ها خوششون نیاد. برای همین اکتفا کردم به این دو بیتی:

ما قطره ای از زلال ملت هستیم

ما اهل صفا و با محبت هستیم

آقای عـزیـزمان! خیالت راحت

ما همدل و همزبان دولت هستیم

و برای عمل به فرموده رهبر عزیزززززززززم؛ در هنگام پخش سخنرانی ر.ئ.ی.س. جمهو.ر تی وی خاموش نشد.

اولین پست امسال رو دوست داشتم. بذار به وعده ام وفا کنم.

قبلا این لینک رو به یکی از دوستانم دادم. خودم با شنیدن خیلی از مناجات هاش دلم می شکنه. اصلا لذتی در اشک ریختن های این مداح و البته هم هیئتی هاش هست که محاله بشنوی و دلت نشکنه.

نجوا با امام زمان

فقط یه چیزی رو شنیدم که خیلی هم مجربه. این که بدونی امام حاضرن. می بینن. می شنون. بدونی که اگه شروع کنی واقعا باهاشون صحبت کنی و خواسته هات رو بگی. اگه این رابطه رو مداوم کنی اگه ازشون سوز هجران بخوای عطا میکنن.

این رو یادمه مدتها پیش یکی از اساتید میگفتن. انشاالله تو سوزهاتون فراموشتون نشیم.